लडाखडते दिवस – भाग ४ – त्रिविक्रम शेंड्ये (Leh Ladakh Diaries 2012)

Leh Ladakh Diaries – Part 4

दिवस चौथा – १२ जुलै २०१२

आजचा राखीव दिवस वापरून ठरल्या वेळेला अजमेर मुक्कामी पोचता येणार होतं, म्हणून जरा आरामातच होतो, उदयपुर(Udaipur) चं हॉटेल एकदम मस्त.. म्हंटलं तर शहरात – म्हंटलं तर बाहेर, पण शांत..

हॉटेलपासून जवळ TVSची शोरूम होती, सकाळीच संजू गाडी घेऊन तिकडे गेला, इकडे तिकडे भटकताना मला बजाजची शोरूम दिसली, मी माझी गाडी तिकडे नेली, महाराष्ट्रातून लेह(Leh) ला जातोय ऐकून त्यांनी लगेच गाडी चेकिंगला घेतली, मला, राहुलला चहा दिला, दहा मिनिटात ब्रेक, तेलपाणी बघून, “पुरी दुनिया आरामसे घुमो!!” असा झकास आशीर्वाद दिला,
आणि मजुरी तीस (३०/-)रुपये मात्र !!
“हमारा बजाज..!!”
त्यांनी दिलेल्या फीडबॅक फॉर्म वर मग मी त्यांना भरपूर मार्क दिले.

इकडे संजूच्या गाडीचं मागच्या चाकाच्या डिस्क ब्रेकचं बुशिंग गेलं होतं, काल पंक्चर काढताना त्या टायरवाल्याने काहीतरी गडबड केली असणार, ते (बुशिंग रू. ६००/- मात्र) बदलून मिळेपर्यंत दुपारचे १२ वाजले, मग निघालो.

वाटेत नाथद्वारा – राजसमंद नंतर हळदीघाटी लागली..
मेवाड – मारवाड / उदयपुर – जयपूर वेगळा करणारी डोंगररांग..
निसर्ग पण कसा समतोल साधत असतो नां?

YIN YAN चं चक्र आठवलं..
भूमी एकच … पण एका पर्वत रांगेमुळे मनोवृत्तीत किती फरक…
मेवाडचा जाज्वल्य धर्माभिमान एकीकडे..

तर दिल्लीश्वरांना लेकी बाळी देऊन व्यापार उदीम आणि सुबत्ता मिळवणारा मारवाड दुसरीकडे….
राणा प्रतापच्या इतीहासाने पावन झालेली ही भूमी..ह्या पवित्र भूमीतून जाताना पण अंगावर शहारा आला…
हल्लीच्या मुलांना ‘मेवाड’ म्हंटलं की आईस्क्रीम फालुदा आठवतं,राणा प्रताप नाही..
हे दुर्दैव, घाटीत सुद्धा इतिहासाची साक्ष असणाऱ्या जुन्या इमारतींवर जाहीराती, ट्रीप मधून आलेल्या मुला-मुलींची नावे असंच दिसत होतं….

भगवान एकलींगजीच्या साक्षीने घडलेल्या इतिहासाला आपण विसरतोय हे नव्या पिढीचं दुर्दैव तर आहेच, पण जुन्या पिढीचं अपयश देखील आहे. इतिहास पुढच्या पिढीकडे पोचणार कसा??

९ तारखेला कशेडी घाट, आणि कर्णाळा सोडल्यानंतर आलेला पहिलाच “घाट” रस्ता. जरा बरं वाटलं, घरच्या सारखं…

अजमेर गाठायची घाई असल्याने घाटीत जास्ती वेळ न थांबता पुढे निघालो, पण मनाशी हे ठरवूनच.. की निदान इथे तरी परत यायचंच..!!

घाटी संपल्यावर हळू हळू संगमरवरी दगडांच्या वाहतूक करणारे ट्रक दिसू लागले, प्रत्येक ट्रक मध्ये एकच मोठा ठोकळा… अवजड.. सरळ रस्त्यावर सुध्दा रेंगाळत जाणारे ट्रक बघून त्यातल्या वजनाची कल्पना येत होती.चार साडेचार ला पोटपूजा करून परत गाड्यांचे कान पिळले….साधारण रात्री साडे नऊ च्या दरम्यान अजमेरला पोचंलो…

अजमेर जसं ख्वाजा गरीब नवाज साठी प्रसिध्द आहे, तसं तिथल्या ‘पुष्कर’ सरोवरसाठी देखील, त्यामुळे शहरात मिश्र वस्ती आणि मिश्र पर्यटकांचे लोंढे… वाटेत थांबून एकाला रात्रभर राहण्यासाठी चांगलं ठिकाण कोणतं ? असं विचारलं … त्यांनी अंदाज घेतला की हे दर्ग्याला जाणार की पुष्कर ला.????…थोडी चर्चा झाल्यावर त्यांनी सांगितलं ” लोढा हवेली” …. चला… वाटेत लोढा हवेली चा जप करत करत शहरात घुसलो… आणि लोढा हवेलीशी पोचलो….रात्रीचे साडे दहा वाजले होते..

जुन्या प्रशस्त हवेली मध्ये आता काळानुसार बदल करून पुष्कर तीर्थक्षेत्री येणाऱ्या भाविकांची सोय व्हावी म्हणून लोढा परिवाराने दान केलेली एक हवेली, पूर्वापार वापर सराय ( धर्मशाळा ) म्हणून …पण ‘धर्मशाळा’ म्हंटल्यावर नजरेसमोर जे चित्र उभं राहतं ते चुकीचं ठरवणारी ही हवेली…

आम्ही पोचलो तेंव्हा सुमारे ४० चारचाकी गाड्या मधल्या चौकात उभ्या होत्या, आमच्या दुचाकी त्यात आरामात राहतील म्हणून खोली दिली, पण नाव नोंदणी करताना नाव- गावं- मुलुख – जात – गोत्र – कुठून आलो- कुठे जाणार- किती जण – शाकाहारी आहोत ना- इतक्या चौकश्या झाल्या.( रजिस्टर वर खरंच इतके रकाने होते… ) तिघांच्या ड्रायव्हिंग लायसंस् ची झेरॉक्स पण घेतली… मजा वाटली.

प्रशस्त – आरामदायक खोली, सुंदर गरमागरम जेवण.. खरं तर जेवणाची वेळ संपून गेली होती, पण तो दयाळू खानावळवाला ‘नाही’ म्हणाला नाही….आम्हाला वाढून त्यांनी परत कामगारांसाठी भात लावला…. जेवणं झाली.. अजून काय हवं ? दिली ताणून मग… ९ तारखेला निघाल्यापासून आज ठरलेल्या मुक्कामी पोचलो होतो, ( खरं तर एक दिवस उशिरा.. ) पण रात्री मिळणारी विश्रांती पुरेशी असल्याने हा दिवस भरून काढता आला.

क्रमशः

– त्रिविक्रम शेंड्ये

(१२ जुलै २०१२)

NOTE :

COVID-19 Related Government Imposed Restrictions Prevail At A Few Locations.
For More Details Get In Touch With Us At [email protected] Or Call Us At +91-9420213309